O nas Żłobek Supraśl
W naszym Żłobku dbamy o wszechstronny rozwój dzieci. Staramy się im dostarczać wielu bodźców niezbędnych do prawidłowego rozwoju wszystkich zmysłów i sfer. Osiągamy to pracując metodami aktywnymi, szczególnie wykorzystując metody pedagogiki zabawy.
1
-
zajęcia rytmiczno – muzyczne
2
-
zajęcia para – plastyczne
3
-
zajęcia ruchowe,
4
-
zajęcia na doświadczanie świata zmysłami
5
-
gry i zabawy ruchowe
6
-
czytanie bajek
Wszystkie zajęcia odbywają się w oparciu o znane i sprawdzone metody pracy z dziećmi min.
„Metody Ruchu Rozwijającego” Weroniki Sherborne.
Głównym założeniem tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka oraz w terapii zaburzeń rozwoju. Jest ona szczególnie przydatna w pracy z dziećmi nadpobudliwymi, agresywnymi, lękliwymi oraz w przypadkach głębszych zaburzeń rozwojowych. Podstawowym założeniem tejże metody jest rozwijanie przez ruch:
świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,
świadomości przestrzeni i działania w niej,
dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznawania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Podczas ćwiczeń ruchowych dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje, staje się bardziej aktywne, przejawia większą inicjatywę, może być twórcze.
Elementy Dobrego Startu” M. Bogdanowicz
Założeniem jest jednoczesne rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowych, językowych, dotykowo-kinestetycznych (uczucie dotyku i ruchu) i motorycznych oraz ich współdziałanie, czyli integracji percepcyjno-motorycznej. Zasadniczą rolę w tej metodzie odgrywają trzy elementy: słuchowe(piosenka), wzrokowe (wzory graficzne) i motoryczne(wykonywanie zorganizowanych ruchów w czasie i przestrzeni). Zajęcia i zabawy manipulacyjne.
Programy Aktywności „Świadomość Ciała, Kontakt i Komunikacja” Knillów
Programy aktywności stanowią ramy, dzięki którym rozwija się kontakt społeczny, ruch i zabawa. Mogą też stanowić punkt wyjścia dla rozwoju rozumienia i używania języka. Podstawowym ich założeniem jest przekonanie, że rozwój dziecka zależy od zdolności nabywania, organizowania i wykorzystywania wiedzy o sobie, także od tego, w jaki sposób dzieci zaznajamiają się ze swoim ciałem i uczą się, jak go używać. Opracowane programy „pomagają dziecku doświadczyć jego ciała jako jedności i wspomagają rozwój wyobrażenia ciała wtedy, gdy dziecko nie jest zdolne do używania swojego ciała aktywnie”. Niewątpliwie atutem tej metody jest wykorzystywanie zabawy w połączeniu z muzyką i ruchem. Dziecko uczy się łączyć słyszane dźwięki z konkretnymi czynnościami, co daje nie tylko radość z prawidłowo wykonywanych ćwiczeń, ale ponadto zapewnia mu odpowiedni poziom bezpieczeństwa konieczny do nawiązania kontaktu. W efekcie uzyskujemy zwiększoną koncentrację uwagi oraz pamięć, a także usprawniamy koordynację pomiędzy układem nerwowym a mięśniowym.
Zabawy i ćwiczenia Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów „KLANZA”
Zabawy i ćwiczenia Stowarzyszenia KLANZA to tańce i zabawy integracyjne, które pomagają przezwyciężyć dziecięce lęki i obawy, osiągnąć poziom swobodnego komunikowania się. Przeżycie zadowolenia, radości pomaga osiągnąć harmonię i zwiększa poczucie przynależności do grupy. Tańce dają możliwość uwolnienia się od wewnętrznych napięć i niepokojów, dają ujście nagromadzonym emocjom. Wyzwalają aktywność ruchową, pozwalają dzieciom na budowanie poczucia własnej wartości, a animacja przy pomocy ruchu ukazuje klimat w innym świetle.
Metoda ekspresji ruchowej Karla Orffa
Autor tej metody wyszedł z założenia, że kulturę fizyczną dziecka należy rozwijać w ścisłej korelacji z kulturą rytmiczno-muzyczną oraz kulturą słowa. Nawiązuje on do tradycyjnych, zanikających we współczesnych czasach form zabaw, ćwiczeń i muzyki. Te właśnie ginące formy ruchowo-muzyczno-słowne zainteresowań dzieci znalazły się u podstaw nowej metody, której głównym celem i zadaniem jest wyzwolenie u dzieci tendencji do samoekspresji i rozwijania inwencji twórczej. Charakterystyczną cechą metody jest powiązanie muzyki z ruchem.
Jest to metoda wychowania muzycznego, a jej głównym elementem jest śpiew i gra na instrumentach: tamburynie, bębenkach, trójkątach, grzechotkach i pudełkach akustycznych. Jest to metoda, która kładzie nacisk na aktywność muzyczną dziecka i swobodę w improwizacji.
Zabawy te pomagają dzieciom zintegrować się, niosą poczucie wspólnoty, więzi, bezpieczeństwa i wsparcia.
Metody Pracy wg Marii Montessorii.
Metoda ta daje dziecku szansę wszechstronnego rozwoju fizycznego i duchowego oraz kulturowego i społecznego, wspiera jego spontaniczną i twórczą aktywność Celem metody jest rozwijanie indywidualnych cech osobowości, w formowaniu prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności i współdziałania. Jest to realizowane poprzez pomoc dziecku w:
- rozwijaniu samodzielności i wiary we własne siły,
- wypracowaniu szacunku do porządku i do pracy,
- wypracowaniu zamiłowania do ciszy i w tej atmosferze do pracy indywidualnej i zbiorowej,
- rozwijaniu indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy,
- osiąganiu spontanicznej samodyscypliny wynikającej z dziecięcego posłuszeństwa,
- umiłowanie do rzeczywistości i otoczenia.
